--- /dev/null
+<!DOCTYPE html>
+<html>
+<head>
+ <title>Line breaking performance test</title>
+ <script src="../resources/runner.js"></script>
+</head>
+<body>
+ <pre id="log"></pre>
+ <div id="target" style="width: 300px; display:none">
+ <div style="text-align:center">
+ <h4>ARGUMENTUM</h4>
+ <p>
+ L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
+ corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
+ caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
+ rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
+ opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
+ inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
+ petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
+ parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
+ C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
+ C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
+ Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
+ consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
+ particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
+ consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
+ agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
+ res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
+ consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
+ D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
+ per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
+ concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
+ Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
+ bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
+ Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
+ aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
+ consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
+ intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
+ die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
+ templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
+ causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
+ vehementissime invehens habuit.
+ </p>
+ <p>
+ Quo usque tandem abutere, Catilina, patientia nostra? quam diu etiam
+ furor iste tuus nos eludet? quem ad finem sese effrenata iactabit
+ audacia? Nihilne te nocturnum praesidium Palati, nihil urbis vigiliae,
+ nihil timor populi, nihil concursus bonorum omnium, nihil hic munitissimus
+ habendi senatus locus, nihil horum ora voltusque moverunt? Patere tua
+ consilia non sentis, constrictam iam horum omnium scientia teneri
+ coniurationem tuam non vides? Quid proxima, quid superiore nocte egeris,
+ ubi fueris, quos convocaveris, quid consilii ceperis, quem nostrum
+ ignorare arbitraris? O tempora, o mores! Senatus haec intellegit. consul
+ videt; hic tamen vivit. Vivit? immo vero etiam in senatum venit, fit
+ publici consilii particeps, notat et designat oculis ad caedem unum
+ quemque nostrum. Nos autem fortes viri satis facere rei publicae videmur,
+ si istius furorem ac tela vitemus. Ad mortem te, Catilina, duci iussu
+ consulis iam pridem oportebat, in te conferri pestem, quam tu in nos
+ [omnes iam diu] machinaris. An vero vir amplissumus, P. Scipio, pontifex
+ maximus, Ti. Gracchum mediocriter labefactantem statum rei publicae
+ privatus interfecit; Catilinam orbem terrae caede atque incendiis vastare
+ cupientem nos consules perferemus? Nam illa nimis antiqua praetereo, quod
+ C. Servilius Ahala Sp. Maelium novis rebus studentem manu sua occidit.
+ Fuit, fuit ista quondam in hac re publica virtus, ut viri fortes
+ acrioribus suppliciis civem perniciosum quam acerbissimum hostem
+ coercerent. Habemus senatus consultum in te, Catilina, vehemens et grave,
+ non deest rei publicae consilium neque auctoritas huius ordinis; nos, nos,
+ dico aperte, consules desumus. Decrevit quondam senatus, ut L. Opimius
+ consul videret, ne quid res publica detrimenti caperet; nox nulla
+ intercessit; interfectus est propter quasdam seditionum suspiciones
+ C. Gracchus, clarissimo patre, avo, maioribus, occisus est cum liberis
+ M. Fulvius consularis. Simili senatus consulto C. Mario et L. Valerio
+ consulibus est permissa res publica; num unum diem postea L. Saturninum
+ tribunum pl. et C. Servilium praetorem mors ac rei publicae poena
+ remorata est? At [vero] nos vicesimum iam diem patimur hebescere aciem
+ horum auctoritatis. Habemus enim huiusce modi senatus consultum, verum
+ inclusum in tabulis tamquam in vagina reconditum, quo ex senatus consulto
+ confestim te interfectum esse, Catilina, convenit. Vivis, et vivis non ad
+ deponendam, sed ad confirmandam audaciam. Cupio, patres conscripti, me
+ esse clementem, cupio in tantis rei publicae periculis me non dissolutum
+ videri, sed iam me ipse inertiae nequitiaeque condemno. Castra sunt in
+ Italia contra populum Romanum in Etruriae faucibus conlocata, crescit in
+ dies singulos hostium numerus; eorum autem castrorum imperatorem ducemque
+ hostium intra moenia atque adeo in senatu videmus intestinam aliquam
+ cotidie perniciem rei publicae molientem. Si te iam, Catilina,
+ comprehendi, si interfici iussero, credo, erit verendum mihi, ne non
+ potius hoc omnes boni serius a me quam quisquam crudelius factum esse
+ dicat. Verum ego hoc, quod iam pridem factum esse oportuit, certa de
+ causa nondum adducor ut faciam. Tum denique interficiere, cum iam nemo
+ tam inprobus, tam perditus, tam tui similis inveniri poterit, qui id non
+ iure factum esse fateatur. Quamdiu quisquam erit, qui te defendere
+ audeat, vives, et vives ita, ut [nunc] vivis. multis meis et firmis
+ praesidiis obsessus, ne commovere te contra rem publicam possis. Multorum
+ te etiam oculi et aures non sentientem, sicut adhuc fecerunt,
+ speculabuntur atque custodient.
+ </p>
+ </div>
+ <div style="text-align:right">
+ <h4>ARGUMENTUM</h4>
+ <p>
+ L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
+ corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
+ caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
+ rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
+ opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
+ inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
+ petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
+ parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
+ C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
+ C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
+ Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
+ consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
+ particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
+ consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
+ agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
+ res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
+ consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
+ D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
+ per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
+ concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
+ Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
+ bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
+ Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
+ aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
+ consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
+ intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
+ die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
+ templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
+ causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
+ vehementissime invehens habuit.
+ </p>
+ <p>
+ Quo usque tandem abutere, Catilina, patientia nostra? quam diu etiam
+ furor iste tuus nos eludet? quem ad finem sese effrenata iactabit
+ audacia? Nihilne te nocturnum praesidium Palati, nihil urbis vigiliae,
+ nihil timor populi, nihil concursus bonorum omnium, nihil hic munitissimus
+ habendi senatus locus, nihil horum ora voltusque moverunt? Patere tua
+ consilia non sentis, constrictam iam horum omnium scientia teneri
+ coniurationem tuam non vides? Quid proxima, quid superiore nocte egeris,
+ ubi fueris, quos convocaveris, quid consilii ceperis, quem nostrum
+ ignorare arbitraris? O tempora, o mores! Senatus haec intellegit. consul
+ videt; hic tamen vivit. Vivit? immo vero etiam in senatum venit, fit
+ publici consilii particeps, notat et designat oculis ad caedem unum
+ quemque nostrum. Nos autem fortes viri satis facere rei publicae videmur,
+ si istius furorem ac tela vitemus. Ad mortem te, Catilina, duci iussu
+ consulis iam pridem oportebat, in te conferri pestem, quam tu in nos
+ [omnes iam diu] machinaris. An vero vir amplissumus, P. Scipio, pontifex
+ maximus, Ti. Gracchum mediocriter labefactantem statum rei publicae
+ privatus interfecit; Catilinam orbem terrae caede atque incendiis vastare
+ cupientem nos consules perferemus? Nam illa nimis antiqua praetereo, quod
+ C. Servilius Ahala Sp. Maelium novis rebus studentem manu sua occidit.
+ Fuit, fuit ista quondam in hac re publica virtus, ut viri fortes
+ acrioribus suppliciis civem perniciosum quam acerbissimum hostem
+ coercerent. Habemus senatus consultum in te, Catilina, vehemens et grave,
+ non deest rei publicae consilium neque auctoritas huius ordinis; nos, nos,
+ dico aperte, consules desumus. Decrevit quondam senatus, ut L. Opimius
+ consul videret, ne quid res publica detrimenti caperet; nox nulla
+ intercessit; interfectus est propter quasdam seditionum suspiciones
+ C. Gracchus, clarissimo patre, avo, maioribus, occisus est cum liberis
+ M. Fulvius consularis. Simili senatus consulto C. Mario et L. Valerio
+ consulibus est permissa res publica; num unum diem postea L. Saturninum
+ tribunum pl. et C. Servilium praetorem mors ac rei publicae poena
+ remorata est? At [vero] nos vicesimum iam diem patimur hebescere aciem
+ horum auctoritatis. Habemus enim huiusce modi senatus consultum, verum
+ inclusum in tabulis tamquam in vagina reconditum, quo ex senatus consulto
+ confestim te interfectum esse, Catilina, convenit. Vivis, et vivis non ad
+ deponendam, sed ad confirmandam audaciam. Cupio, patres conscripti, me
+ esse clementem, cupio in tantis rei publicae periculis me non dissolutum
+ videri, sed iam me ipse inertiae nequitiaeque condemno. Castra sunt in
+ Italia contra populum Romanum in Etruriae faucibus conlocata, crescit in
+ dies singulos hostium numerus; eorum autem castrorum imperatorem ducemque
+ hostium intra moenia atque adeo in senatu videmus intestinam aliquam
+ cotidie perniciem rei publicae molientem. Si te iam, Catilina,
+ comprehendi, si interfici iussero, credo, erit verendum mihi, ne non
+ potius hoc omnes boni serius a me quam quisquam crudelius factum esse
+ dicat. Verum ego hoc, quod iam pridem factum esse oportuit, certa de
+ causa nondum adducor ut faciam. Tum denique interficiere, cum iam nemo
+ tam inprobus, tam perditus, tam tui similis inveniri poterit, qui id non
+ iure factum esse fateatur. Quamdiu quisquam erit, qui te defendere
+ audeat, vives, et vives ita, ut [nunc] vivis. multis meis et firmis
+ praesidiis obsessus, ne commovere te contra rem publicam possis. Multorum
+ te etiam oculi et aures non sentientem, sicut adhuc fecerunt,
+ speculabuntur atque custodient.
+ </p>
+ </div>
+ <div style="text-align:justify">
+ <h4>ARGUMENTUM</h4>
+ <p>
+ L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
+ corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
+ caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
+ rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
+ opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
+ inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
+ petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
+ parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
+ C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
+ C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
+ Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
+ consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
+ particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
+ consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
+ agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
+ res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
+ consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
+ D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
+ per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
+ concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
+ Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
+ bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
+ Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
+ aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
+ consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
+ intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
+ die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
+ templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
+ causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
+ vehementissime invehens habuit.
+ </p>
+ <p>
+ Quo usque tandem abutere, Catilina, patientia nostra? quam diu etiam
+ furor iste tuus nos eludet? quem ad finem sese effrenata iactabit
+ audacia? Nihilne te nocturnum praesidium Palati, nihil urbis vigiliae,
+ nihil timor populi, nihil concursus bonorum omnium, nihil hic munitissimus
+ habendi senatus locus, nihil horum ora voltusque moverunt? Patere tua
+ consilia non sentis, constrictam iam horum omnium scientia teneri
+ coniurationem tuam non vides? Quid proxima, quid superiore nocte egeris,
+ ubi fueris, quos convocaveris, quid consilii ceperis, quem nostrum
+ ignorare arbitraris? O tempora, o mores! Senatus haec intellegit. consul
+ videt; hic tamen vivit. Vivit? immo vero etiam in senatum venit, fit
+ publici consilii particeps, notat et designat oculis ad caedem unum
+ quemque nostrum. Nos autem fortes viri satis facere rei publicae videmur,
+ si istius furorem ac tela vitemus. Ad mortem te, Catilina, duci iussu
+ consulis iam pridem oportebat, in te conferri pestem, quam tu in nos
+ [omnes iam diu] machinaris. An vero vir amplissumus, P. Scipio, pontifex
+ maximus, Ti. Gracchum mediocriter labefactantem statum rei publicae
+ privatus interfecit; Catilinam orbem terrae caede atque incendiis vastare
+ cupientem nos consules perferemus? Nam illa nimis antiqua praetereo, quod
+ C. Servilius Ahala Sp. Maelium novis rebus studentem manu sua occidit.
+ Fuit, fuit ista quondam in hac re publica virtus, ut viri fortes
+ acrioribus suppliciis civem perniciosum quam acerbissimum hostem
+ coercerent. Habemus senatus consultum in te, Catilina, vehemens et grave,
+ non deest rei publicae consilium neque auctoritas huius ordinis; nos, nos,
+ dico aperte, consules desumus. Decrevit quondam senatus, ut L. Opimius
+ consul videret, ne quid res publica detrimenti caperet; nox nulla
+ intercessit; interfectus est propter quasdam seditionum suspiciones
+ C. Gracchus, clarissimo patre, avo, maioribus, occisus est cum liberis
+ M. Fulvius consularis. Simili senatus consulto C. Mario et L. Valerio
+ consulibus est permissa res publica; num unum diem postea L. Saturninum
+ tribunum pl. et C. Servilium praetorem mors ac rei publicae poena
+ remorata est? At [vero] nos vicesimum iam diem patimur hebescere aciem
+ horum auctoritatis. Habemus enim huiusce modi senatus consultum, verum
+ inclusum in tabulis tamquam in vagina reconditum, quo ex senatus consulto
+ confestim te interfectum esse, Catilina, convenit. Vivis, et vivis non ad
+ deponendam, sed ad confirmandam audaciam. Cupio, patres conscripti, me
+ esse clementem, cupio in tantis rei publicae periculis me non dissolutum
+ videri, sed iam me ipse inertiae nequitiaeque condemno. Castra sunt in
+ Italia contra populum Romanum in Etruriae faucibus conlocata, crescit in
+ dies singulos hostium numerus; eorum autem castrorum imperatorem ducemque
+ hostium intra moenia atque adeo in senatu videmus intestinam aliquam
+ cotidie perniciem rei publicae molientem. Si te iam, Catilina,
+ comprehendi, si interfici iussero, credo, erit verendum mihi, ne non
+ potius hoc omnes boni serius a me quam quisquam crudelius factum esse
+ dicat. Verum ego hoc, quod iam pridem factum esse oportuit, certa de
+ causa nondum adducor ut faciam. Tum denique interficiere, cum iam nemo
+ tam inprobus, tam perditus, tam tui similis inveniri poterit, qui id non
+ iure factum esse fateatur. Quamdiu quisquam erit, qui te defendere
+ audeat, vives, et vives ita, ut [nunc] vivis. multis meis et firmis
+ praesidiis obsessus, ne commovere te contra rem publicam possis. Multorum
+ te etiam oculi et aures non sentientem, sicut adhuc fecerunt,
+ speculabuntur atque custodient.
+ </p>
+ </div>
+ <pre>
+ <h4>ARGUMENTUM</h4>
+ <p>
+ L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
+ corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
+ caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
+ rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
+ opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
+ inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
+ petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
+ parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
+ C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
+ C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
+ Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
+ consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
+ particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
+ consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
+ agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
+ res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
+ consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
+ D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
+ per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
+ concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
+ Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
+ bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
+ Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
+ aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
+ consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
+ intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
+ die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
+ templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
+ causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
+ vehementissime invehens habuit.
+ </p>
+ <p>
+ Quo usque tandem abutere, Catilina, patientia nostra? quam diu etiam
+ furor iste tuus nos eludet? quem ad finem sese effrenata iactabit
+ audacia? Nihilne te nocturnum praesidium Palati, nihil urbis vigiliae,
+ nihil timor populi, nihil concursus bonorum omnium, nihil hic munitissimus
+ habendi senatus locus, nihil horum ora voltusque moverunt? Patere tua
+ consilia non sentis, constrictam iam horum omnium scientia teneri
+ coniurationem tuam non vides? Quid proxima, quid superiore nocte egeris,
+ ubi fueris, quos convocaveris, quid consilii ceperis, quem nostrum
+ ignorare arbitraris? O tempora, o mores! Senatus haec intellegit. consul
+ videt; hic tamen vivit. Vivit? immo vero etiam in senatum venit, fit
+ publici consilii particeps, notat et designat oculis ad caedem unum
+ quemque nostrum. Nos autem fortes viri satis facere rei publicae videmur,
+ si istius furorem ac tela vitemus. Ad mortem te, Catilina, duci iussu
+ consulis iam pridem oportebat, in te conferri pestem, quam tu in nos
+ [omnes iam diu] machinaris. An vero vir amplissumus, P. Scipio, pontifex
+ maximus, Ti. Gracchum mediocriter labefactantem statum rei publicae
+ privatus interfecit; Catilinam orbem terrae caede atque incendiis vastare
+ cupientem nos consules perferemus? Nam illa nimis antiqua praetereo, quod
+ C. Servilius Ahala Sp. Maelium novis rebus studentem manu sua occidit.
+ Fuit, fuit ista quondam in hac re publica virtus, ut viri fortes
+ acrioribus suppliciis civem perniciosum quam acerbissimum hostem
+ coercerent. Habemus senatus consultum in te, Catilina, vehemens et grave,
+ non deest rei publicae consilium neque auctoritas huius ordinis; nos, nos,
+ dico aperte, consules desumus. Decrevit quondam senatus, ut L. Opimius
+ consul videret, ne quid res publica detrimenti caperet; nox nulla
+ intercessit; interfectus est propter quasdam seditionum suspiciones
+ C. Gracchus, clarissimo patre, avo, maioribus, occisus est cum liberis
+ M. Fulvius consularis. Simili senatus consulto C. Mario et L. Valerio
+ consulibus est permissa res publica; num unum diem postea L. Saturninum
+ tribunum pl. et C. Servilium praetorem mors ac rei publicae poena
+ remorata est? At [vero] nos vicesimum iam diem patimur hebescere aciem
+ horum auctoritatis. Habemus enim huiusce modi senatus consultum, verum
+ inclusum in tabulis tamquam in vagina reconditum, quo ex senatus consulto
+ confestim te interfectum esse, Catilina, convenit. Vivis, et vivis non ad
+ deponendam, sed ad confirmandam audaciam. Cupio, patres conscripti, me
+ esse clementem, cupio in tantis rei publicae periculis me non dissolutum
+ videri, sed iam me ipse inertiae nequitiaeque condemno. Castra sunt in
+ Italia contra populum Romanum in Etruriae faucibus conlocata, crescit in
+ dies singulos hostium numerus; eorum autem castrorum imperatorem ducemque
+ hostium intra moenia atque adeo in senatu videmus intestinam aliquam
+ cotidie perniciem rei publicae molientem. Si te iam, Catilina,
+ comprehendi, si interfici iussero, credo, erit verendum mihi, ne non
+ potius hoc omnes boni serius a me quam quisquam crudelius factum esse
+ dicat. Verum ego hoc, quod iam pridem factum esse oportuit, certa de
+ causa nondum adducor ut faciam. Tum denique interficiere, cum iam nemo
+ tam inprobus, tam perditus, tam tui similis inveniri poterit, qui id non
+ iure factum esse fateatur. Quamdiu quisquam erit, qui te defendere
+ audeat, vives, et vives ita, ut [nunc] vivis. multis meis et firmis
+ praesidiis obsessus, ne commovere te contra rem publicam possis. Multorum
+ te etiam oculi et aures non sentientem, sicut adhuc fecerunt,
+ speculabuntur atque custodient.
+ </p>
+ </pre>
+ <pre style="white-space:pre-wrap">
+ <h4>ARGUMENTUM</h4>
+ <p>
+ L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
+ corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
+ caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
+ rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
+ opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
+ inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
+ petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
+ parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
+ C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
+ C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
+ Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
+ consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
+ particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
+ consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
+ agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
+ res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
+ consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
+ D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
+ per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
+ concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
+ Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
+ bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
+ Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
+ aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
+ consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
+ intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
+ die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
+ templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
+ causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
+ vehementissime invehens habuit.
+ </p>
+ <p>
+ Quo usque tandem abutere, Catilina, patientia nostra? quam diu etiam
+ furor iste tuus nos eludet? quem ad finem sese effrenata iactabit
+ audacia? Nihilne te nocturnum praesidium Palati, nihil urbis vigiliae,
+ nihil timor populi, nihil concursus bonorum omnium, nihil hic munitissimus
+ habendi senatus locus, nihil horum ora voltusque moverunt? Patere tua
+ consilia non sentis, constrictam iam horum omnium scientia teneri
+ coniurationem tuam non vides? Quid proxima, quid superiore nocte egeris,
+ ubi fueris, quos convocaveris, quid consilii ceperis, quem nostrum
+ ignorare arbitraris? O tempora, o mores! Senatus haec intellegit. consul
+ videt; hic tamen vivit. Vivit? immo vero etiam in senatum venit, fit
+ publici consilii particeps, notat et designat oculis ad caedem unum
+ quemque nostrum. Nos autem fortes viri satis facere rei publicae videmur,
+ si istius furorem ac tela vitemus. Ad mortem te, Catilina, duci iussu
+ consulis iam pridem oportebat, in te conferri pestem, quam tu in nos
+ [omnes iam diu] machinaris. An vero vir amplissumus, P. Scipio, pontifex
+ maximus, Ti. Gracchum mediocriter labefactantem statum rei publicae
+ privatus interfecit; Catilinam orbem terrae caede atque incendiis vastare
+ cupientem nos consules perferemus? Nam illa nimis antiqua praetereo, quod
+ C. Servilius Ahala Sp. Maelium novis rebus studentem manu sua occidit.
+ Fuit, fuit ista quondam in hac re publica virtus, ut viri fortes
+ acrioribus suppliciis civem perniciosum quam acerbissimum hostem
+ coercerent. Habemus senatus consultum in te, Catilina, vehemens et grave,
+ non deest rei publicae consilium neque auctoritas huius ordinis; nos, nos,
+ dico aperte, consules desumus. Decrevit quondam senatus, ut L. Opimius
+ consul videret, ne quid res publica detrimenti caperet; nox nulla
+ intercessit; interfectus est propter quasdam seditionum suspiciones
+ C. Gracchus, clarissimo patre, avo, maioribus, occisus est cum liberis
+ M. Fulvius consularis. Simili senatus consulto C. Mario et L. Valerio
+ consulibus est permissa res publica; num unum diem postea L. Saturninum
+ tribunum pl. et C. Servilium praetorem mors ac rei publicae poena
+ remorata est? At [vero] nos vicesimum iam diem patimur hebescere aciem
+ horum auctoritatis. Habemus enim huiusce modi senatus consultum, verum
+ inclusum in tabulis tamquam in vagina reconditum, quo ex senatus consulto
+ confestim te interfectum esse, Catilina, convenit. Vivis, et vivis non ad
+ deponendam, sed ad confirmandam audaciam. Cupio, patres conscripti, me
+ esse clementem, cupio in tantis rei publicae periculis me non dissolutum
+ videri, sed iam me ipse inertiae nequitiaeque condemno. Castra sunt in
+ Italia contra populum Romanum in Etruriae faucibus conlocata, crescit in
+ dies singulos hostium numerus; eorum autem castrorum imperatorem ducemque
+ hostium intra moenia atque adeo in senatu videmus intestinam aliquam
+ cotidie perniciem rei publicae molientem. Si te iam, Catilina,
+ comprehendi, si interfici iussero, credo, erit verendum mihi, ne non
+ potius hoc omnes boni serius a me quam quisquam crudelius factum esse
+ dicat. Verum ego hoc, quod iam pridem factum esse oportuit, certa de
+ causa nondum adducor ut faciam. Tum denique interficiere, cum iam nemo
+ tam inprobus, tam perditus, tam tui similis inveniri poterit, qui id non
+ iure factum esse fateatur. Quamdiu quisquam erit, qui te defendere
+ audeat, vives, et vives ita, ut [nunc] vivis. multis meis et firmis
+ praesidiis obsessus, ne commovere te contra rem publicam possis. Multorum
+ te etiam oculi et aures non sentientem, sicut adhuc fecerunt,
+ speculabuntur atque custodient.
+ </p>
+ </pre>
+ <div>
+ <h4>ARGUMENTUM</h4>
+ <p>
+ L. Sergius <b>Catilina</b>, homo patricii generis, magna vi et animi et
+ corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
+ caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
+ rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
+ opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
+ inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
+ petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
+ parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius <span style="color:blue">Cicero</span> una cum
+ C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. <b>Catilina</b> M. <i>Cicerone</i>
+ C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
+ Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem <b>Catilina</b>e eiusque sociorum
+ consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
+ particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
+ consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
+ agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
+ res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut <b>Catilina</b> spe
+ consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
+ D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. <b>Catilina</b>, qui iam ante
+ per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
+ concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
+ Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
+ bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
+ Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
+ aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani <i>Cicerone</i>m
+ consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
+ intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
+ die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
+ templum Iovis Statoris convocavit, quo cum <b>Catilina</b> quasi sui purgandi
+ causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in <b>Catilina</b>m
+ vehementissime invehens habuit.
+ </p>
+ <p>
+ Quo usque tandem abutere, <b>Catilina</b>, patientia nostra? quam diu etiam
+ furor iste tuus nos eludet? quem ad finem sese effrenata iactabit
+ audacia? Nihilne te nocturnum praesidium Palati, nihil urbis vigiliae,
+ nihil timor populi, nihil concursus bonorum omnium, nihil hic munitissimus
+ habendi senatus locus, nihil horum ora voltusque moverunt? Patere tua
+ consilia non sentis, constrictam iam horum omnium scientia teneri
+ coniurationem tuam non vides? Quid proxima, quid superiore nocte egeris,
+ ubi fueris, quos convocaveris, quid consilii ceperis, quem nostrum
+ ignorare arbitraris? O tempora, o mores! Senatus haec intellegit. consul
+ videt; hic tamen vivit. Vivit? immo vero etiam in senatum venit, fit
+ publici consilii particeps, notat et designat oculis ad caedem unum
+ quemque nostrum. Nos autem fortes viri satis facere rei publicae videmur,
+ si istius furorem ac tela vitemus. Ad mortem te, <b>Catilina</b>, duci iussu
+ consulis iam pridem oportebat, in te conferri pestem, quam tu in nos
+ [omnes iam diu] machinaris. An vero vir amplissumus, P. <span style="color:red">Scipio</span>, pontifex
+ maximus, Ti. Gracchum mediocriter labefactantem statum rei publicae
+ privatus interfecit; <b>Catilina</b>m orbem terrae caede atque incendiis vastare
+ cupientem nos consules perferemus? Nam illa nimis antiqua praetereo, quod
+ C. Servilius Ahala Sp. Maelium novis rebus studentem manu sua occidit.
+ Fuit, fuit ista quondam in hac re publica virtus, ut viri fortes
+ acrioribus suppliciis civem perniciosum quam acerbissimum hostem
+ coercerent. Habemus senatus consultum in te, <b>Catilina</b>, vehemens et grave,
+ non deest rei publicae consilium neque auctoritas huius ordinis; nos, nos,
+ dico aperte, consules desumus. Decrevit quondam senatus, ut L. Opimius
+ consul videret, ne quid res publica detrimenti caperet; nox nulla
+ intercessit; interfectus est propter quasdam seditionum suspiciones
+ C. Gracchus, clarissimo patre, avo, maioribus, occisus est cum liberis
+ M. Fulvius consularis. Simili senatus consulto C. Mario et L. Valerio
+ consulibus est permissa res publica; num unum diem postea L. Saturninum
+ tribunum pl. et C. Servilium praetorem mors ac rei publicae poena
+ remorata est? At [vero] nos vicesimum iam diem patimur hebescere aciem
+ horum auctoritatis. Habemus enim huiusce modi senatus consultum, verum
+ inclusum in tabulis tamquam in vagina reconditum, quo ex senatus consulto
+ confestim te interfectum esse, <b>Catilina</b>, convenit. Vivis, et vivis non ad
+ deponendam, sed ad confirmandam audaciam. Cupio, patres conscripti, me
+ esse clementem, cupio in tantis rei publicae periculis me non dissolutum
+ videri, sed iam me ipse inertiae nequitiaeque condemno. Castra sunt in
+ Italia contra populum Romanum in Etruriae faucibus conlocata, crescit in
+ dies singulos hostium numerus; eorum autem castrorum imperatorem ducemque
+ hostium intra moenia atque adeo in senatu videmus intestinam aliquam
+ cotidie perniciem rei publicae molientem. Si te iam, <b>Catilina</b>,
+ comprehendi, si interfici iussero, credo, erit verendum mihi, ne non
+ potius hoc omnes boni serius a me quam quisquam crudelius factum esse
+ dicat. Verum ego hoc, quod iam pridem factum esse oportuit, certa de
+ causa nondum adducor ut faciam. Tum denique interficiere, cum iam nemo
+ tam inprobus, tam perditus, tam tui similis inveniri poterit, qui id non
+ iure factum esse fateatur. Quamdiu quisquam erit, qui te defendere
+ audeat, vives, et vives ita, ut [nunc] vivis. multis meis et firmis
+ praesidiis obsessus, ne commovere te contra rem publicam possis. Multorum
+ te etiam oculi et aures non sentientem, sicut adhuc fecerunt,
+ speculabuntur atque custodient.
+ </p>
+ </div>
+ <div>
+ <h4>ARGUMENTUM</h4>
+ <br>
+ L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
+ corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
+ caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
+ rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
+ opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
+ inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
+ petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
+ parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
+ C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
+ C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
+ Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
+ consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
+ particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
+ consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
+ agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
+ res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
+ consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
+ D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
+ per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
+ concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
+ Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
+ bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
+ Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
+ aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
+ consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
+ intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
+ die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
+ templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
+ causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
+ vehementissime invehens habuit.
+ <br>
+ <br>
+ Quo usque tandem abutere, Catilina, patientia nostra? quam diu etiam
+ furor iste tuus nos eludet? quem ad finem sese effrenata iactabit
+ audacia? Nihilne te nocturnum praesidium Palati, nihil urbis vigiliae,
+ nihil timor populi, nihil concursus bonorum omnium, nihil hic munitissimus
+ habendi senatus locus, nihil horum ora voltusque moverunt? Patere tua
+ consilia non sentis, constrictam iam horum omnium scientia teneri
+ coniurationem tuam non vides? Quid proxima, quid superiore nocte egeris,
+ ubi fueris, quos convocaveris, quid consilii ceperis, quem nostrum
+ ignorare arbitraris? O tempora, o mores! Senatus haec intellegit. consul
+ videt; hic tamen vivit. Vivit? immo vero etiam in senatum venit, fit
+ publici consilii particeps, notat et designat oculis ad caedem unum
+ quemque nostrum. Nos autem fortes viri satis facere rei publicae videmur,
+ si istius furorem ac tela vitemus. Ad mortem te, Catilina, duci iussu
+ consulis iam pridem oportebat, in te conferri pestem, quam tu in nos
+ [omnes iam diu] machinaris. An vero vir amplissumus, P. Scipio, pontifex
+ maximus, Ti. Gracchum mediocriter labefactantem statum rei publicae
+ privatus interfecit; Catilinam orbem terrae caede atque incendiis vastare
+ cupientem nos consules perferemus? Nam illa nimis antiqua praetereo, quod
+ C. Servilius Ahala Sp. Maelium novis rebus studentem manu sua occidit.
+ Fuit, fuit ista quondam in hac re publica virtus, ut viri fortes
+ acrioribus suppliciis civem perniciosum quam acerbissimum hostem
+ coercerent. Habemus senatus consultum in te, Catilina, vehemens et grave,
+ non deest rei publicae consilium neque auctoritas huius ordinis; nos, nos,
+ dico aperte, consules desumus. Decrevit quondam senatus, ut L. Opimius
+ consul videret, ne quid res publica detrimenti caperet; nox nulla
+ intercessit; interfectus est propter quasdam seditionum suspiciones
+ C. Gracchus, clarissimo patre, avo, maioribus, occisus est cum liberis
+ M. Fulvius consularis. Simili senatus consulto C. Mario et L. Valerio
+ consulibus est permissa res publica; num unum diem postea L. Saturninum
+ tribunum pl. et C. Servilium praetorem mors ac rei publicae poena
+ remorata est? At [vero] nos vicesimum iam diem patimur hebescere aciem
+ horum auctoritatis. Habemus enim huiusce modi senatus consultum, verum
+ inclusum in tabulis tamquam in vagina reconditum, quo ex senatus consulto
+ confestim te interfectum esse, Catilina, convenit. Vivis, et vivis non ad
+ deponendam, sed ad confirmandam audaciam. Cupio, patres conscripti, me
+ esse clementem, cupio in tantis rei publicae periculis me non dissolutum
+ videri, sed iam me ipse inertiae nequitiaeque condemno. Castra sunt in
+ Italia contra populum Romanum in Etruriae faucibus conlocata, crescit in
+ dies singulos hostium numerus; eorum autem castrorum imperatorem ducemque
+ hostium intra moenia atque adeo in senatu videmus intestinam aliquam
+ cotidie perniciem rei publicae molientem. Si te iam, Catilina,
+ comprehendi, si interfici iussero, credo, erit verendum mihi, ne non
+ potius hoc omnes boni serius a me quam quisquam crudelius factum esse
+ dicat. Verum ego hoc, quod iam pridem factum esse oportuit, certa de
+ causa nondum adducor ut faciam. Tum denique interficiere, cum iam nemo
+ tam inprobus, tam perditus, tam tui similis inveniri poterit, qui id non
+ iure factum esse fateatur. Quamdiu quisquam erit, qui te defendere
+ audeat, vives, et vives ita, ut [nunc] vivis. multis meis et firmis
+ praesidiis obsessus, ne commovere te contra rem publicam possis. Multorum
+ te etiam oculi et aures non sentientem, sicut adhuc fecerunt,
+ speculabuntur atque custodient.
+ <br>
+ </div>
+ </div>
+ <script>
+ var target = document.getElementById("target");
+ var style = target.style;
+
+ function test() {
+ style.display = "block";
+ style.width = "280px";
+ target.offsetLeft;
+ style.width = "300px";
+ target.offsetLeft;
+ style.width = "290px";
+ target.offsetLeft;
+ style.display = "none";
+ }
+
+ PerfTestRunner.measureRunsPerSecond({ run: test });
+ </script>
+</body>
+</html>
git://git.webkit.org / WebKit-https.git / commitdiff